Gözlerim yaşlı, hayata sataştım bugün
Sözlerimin kastı sana, yaralı düşüm
Çözümsüz aslı, kanayan yanım hüzün
Ölümsüz aşkın varacağı son üzünç
Düşündüm tüm gece dünü
Eşlik eden mey, tütün ve küllük
Geriye hissettiğin her şey süprüntü
Eziyet kendine direttiğin hükmün
Etme eyleme der her düşünen beşer sürüsü
Mermim kalmadı, kalemim mürekkebim süngü
Netice olumlu ya da olumsuz sonuna kadar harp ettim beynimle,
Adaletsiz bir savaş içimden gelen dürtü
Her zaman bana karşı galip çünkü

Bir deprem sonrası, virane şehir gibiyim
Dört bir yana savrulmuş insanların endişesiyim
Derin bir yerlerde, çıkmaya yüz tutmuş geçmişim
Yıllardır tekmişim, zihnimde ki sanrının esiriydim
Algıladığımdan daha çok acıtır gerçeğin tesiri
Saklı hatıraları gömmüşüm bilmeden, ezginim
Kim bile bilirdi bir izbe de her şeyi keşfedeceğimi
Issız parklar kenara itilmişlerle, memleketsizlerin yeri
Hepimiz en beter halde de olsak “Şakiriz”
Ama hakketmedi intiharı hiçbirimiz
Her biri ayrı anlam taşır sözlerimin
Yad ettim yas tutuğum matemi
Bilinmeyen hakikat bilinmedik insanlarda kalacak,
Tanrı’nın yeryüzünde hatırlamaya erindiği kişileri
Nefes alması bile fazla habitatın kabul etmediği türleri
İşte onlardan olanlar, birer parazit sanki
Onların da birer canlı olduğu aklınıza geldi mi?