Hasretin kınından damlayan ter
Bir kez değdi mi sevdanın ayasına
Abad olmaz gayr-ı vuslat

Tükenmese de takati tövbelerin;
Iflâhı çoktan kesilmiştir sadakatin

Uğrunda;
Nice sultanlar tahtından olmuştur
Körpe gelinler bahtından
Kınalı kuzular canından

Elden ayaktan düşmüş
Derman arayan dertlerimiz
Lokman’a küsmüştür

Çığlıklarımız yetişmez artık
Hızır’ın mağarasına

Sen Eyy
N’olur
Bir lütuf bahşet heybenden
Eyyub’ile’şen nasırlarıma

Zülfikar kelâmlarını
Zalim bir kervancıya zimmetle

Çöle meftun kılınan yollarından
Dön artık

Bir damla zemzem ki
Sunulmayı bekliyor bak lebimde

Ebabilleri çağıralım yeniden
Filleri yenen karıncalar
Sefa getirsin ellerimize
Aşk ile
İman ile
Cezb ile

Ve sen Eyy
Lâl-u efgan
Katık etme artık bu firak-ı zulmü
Halil İbrahim sofrasına

Vehminden dermanı kesilen ikbale
Son bir rahvan bağışla

Yitip giden tüm aşıklar hatrına
Mukadderata bir selam et

Hele bir vecd ile
Ahd et

Gör ki
Nasıl şahlanacak Aşk yeniden

Sol kaburga kemiğimizin ardında

.
.
.

Ruhu Azade