Dön gel artık, neredesin?
Yönüm yolum hep engel, gelemedim
Olamadım hiç bir yere adapte, kaç kez denedim
Bir kere dışlandıysan dokunur azametine, pes etmeyin
Sığmaz ruhum bedenime, gönül gözünü ellerimle deştim
Yığılsa bin bir dert üzerime, kalkarım bir şekil
Hırsıma yenik düşürecek ne varsa uzaklaşır, kat ederim mesafeleri
Yeni şeyler denemenin tam vakti
Ama aidiyetsizlik sardı her şeyimi
Tüm korkuları yenmek tedavi
Bu kadar yanılmazdık şüphe tek gerçeği gösterseydi
Cesaretimle dirayetimin bütünleşmesi
Faydası yok kendini kabul ettirmenin
Bir kere reddedildin diye kimse istemeyecek mi seni?
Öyle sanıyorsan kaderini teslim ettin
Kayıp giderken ellerinden huzur, hiç çaba sarf etmedin
Yüreğin kaldırmaz yoğun duygu trafiğini

Bekleyip dinlenmek, yalnızlık kalben
Genetik izler, yakıldı zaten
Sessizlik mahşer, kelimeler makber
Yürü binlerce kadem, hiç bulmak kısmet
Kahret manen, fıtratta matem
Hasret satırlara işler nazmen
Zahmet kayıplarla çekilir madem,
Kazanamadık herhalde sehven
İnsanlıktan çıkartır nefsin zehri zecren
İmandan eder, kalırsın ihsandan bihaber
Benliğinde vahşet, yarınlara dehşet
En baştan mağlubiyet, riyakâr heves
Hizaya gelsin artık düşünceler ateşler içinde yanarken