0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
567
Okunma
insan karkası beş para
yangın yemiş taşların dediğini tartsak
bir boy kılıç yutulur da sürekli
alışılmaz yine de çeliğe
benim sana ettiğimi deme
birer kavruk anadoluyuz sonuca
kışları günden güneş çalar,
yazları serinlikten bir akşam
pay almam senden,
lokmalar derdinden, yutkunulamayan
bir açlığın hikayesi olur
dudaktan dudağa dokunamayan seslerin
göğüslere çivilediği izdiham
ayaklar altına kalıp ölürüz
çüreyen düşünceler kaldırım
kreşlerin yaşam dolusu koşusunu
hatırlatır morglar
benim sana ettiğimi söyleme
yürüyen, konuşan duvarlar
devrilmesin üzerime
toprağı, suyu anmanın yedisi
avuç açtıkça unutuluyor isimler
kapalı gözlerimle bulurdum dün seni
bilinen tüm şeylerle şimdi
varılamıyor hasrete
ş-
5.0
100% (3)
