Ya Vedûd hürmetine her şeye katlanırım
Çeker giderim yoksa ben kendimi tanırım

Sana olan sevgimi heba eyleme sakın
Sevmek asırdan öte nefret nefesten yakın

Hiç tereddüt etmeden siler atarım seni
Mazide ki sayfaya alır katarım seni

Vaz geçilmez değildir bu zamanda hiç kimse
Öyle düşünüp sakın kapılma ha yeise

Dağlar delecek kadar Ferhat olmadım daha
Şirin sayıp kendini sabrıma biçme paha

Sabır bir yere kadar çok zorlamamak gerek
Pes eder gün gelince taş olsa da bu yürek

Ardında hazin bir son bulur kucaklar bizi
Ayrılık denen nesne sarmalar ikimizi

Ayrılırsak aldırmam kaygına telaşına
Acımam ki an olsun akan gamlı yaşına

Herkes kendi yoluna derim buna emin ol
Aklını başına al henüz yakın iken yol

Yoksa sende yanarsın benim yandığım kadar
Bu yolda ağlamakta od olup yanmakta var

Mehmet Kılıçel
Soğukdoğulu