Hüzünlü Sonbaharlara ısmarladık dünü
İlkbaharlarda yağan en güzel yağmurları
Yeniden çağıralım saçlarımıza gel
Hazan rüzgarları esmeden penceremizde
Senli umutları biriktir yüreğinin dehlizlerinde
Güneş’in ışınlarını da öylece al gel
Yitirmeden içimizdeki gülüşleri dudaklarımız.

Gel, yeter ki gel
Seninle her cefaya eyvallah diyelim
Gelelim üstesinden iki yüzlü dünyanın
Sevgileri siper edelim,ahlara elveda diyelim
Birde vedalara
Görmeyen gözlere ışık olalım gelişinle
Sevgiyi bilmeyen yüreklere aşk !

Ağlama diyor, üzülme derken riyakar biri
Ağlamıyorum derken her güne
Mührünü basıyorum gözyaşlarımın
Kandırıyorum gözlerimi,eziyorum yüreğimi
Zaman sen,mevsimlerim sen oldun
Penceremde kuşların adını sen koydum
Güllere, portakal çiçeklerine senin adını verdim
Anlamını yitirmiş şu gözlerim bile, sen.

Gözlerim sen diye bakar güneşe
Gece ay’la konuşur sessizce yüreğim
Sabaha uyanırken kuşlara,sen diye yem veririm
Onlarda her sabah benimle
Camlara vururlar gagaları ile
Seni beklerken bana arkadaş
Biliyor içimdeki hüznü anlıyorlar
Hadi gel artık, birlikte yem verelim
Penceremizdeki kuşlara
Son yapraklarını dökmeden
Selam verelim seninle ağaçlara
Hadi gel, hadi gel, hadi !
Elveda diyelim vedalara


Günay Koçak 12. Ekim. 2022