Vefasız akşamlar yüzünden
Vedasız çekip gidenler yüzünden
Vazgeçemem sandığım bir çok şeyden
Birde bakmışım
Vazgeçmişim çok şeyden

Akşamlarımız vardı dünde
Sıcak ve samimi
Elleri ellerimde sevdiklerimin
Hiç bitmeyecek sandığım bu çokluk
Birgün bakmışım çekip gitmiş
Birde görmüşüm ki
Yalnız ve karanlık akşamlar
Elimde bir kalemim birde kağıtlar
Şaşırmışım hani o kocaman
Ailemden kalan kahkahalar
Aradığım hala kulağımdaki sesler
Gecenin içindeki duyduğum
O sessiz şarkı gibi nefesler.

Bilmeliydim her şeyin bir gün
Sonu geleceğini tek tek
Gidenlerin de olacağını böyle
Aşk tı kalbimde ; penceredeki kuş
Saksılarda açan gül,begonya ve ful
Sevdiklerimin gülen gözleri
Sabahları tüten çayımızın kokusu
Aşk tı kalbimde, her doğan günde
Pırıl pırıl bana bakan gözleri
Şimdi bir çoğunun olmadığı
Ailemin fertlerinin.

Yitirmiş mevsimler şimdi renkleri
Akşamlar sıcaklığını
Tüten bir çorbanın etrafında
Kış mevsimi donduruyor
İçimdeki yalnızlığımı
Gecelerin karanlığı sarmıyor
Artık şairliğimi
Sabahları zor ediyor gözlerim
Uykuyu almıyor ne beynim ne ruhumdaki sesleniş.

Ne kaldı beklediklerimden bana
Onlar kapıyı ne zaman çalar
Beklenenden ümit olanlar için
Ya birde gelemeyen beklediklerim
Hayallerimden çıkma
Rüyalarımda tut ellerimi
Gerçek sanayım bir an da olsa
O mazi denen mutluluğu.

İçimde saklı - aşk - sandığım
Korku duymadığım akşamlarım
Dut ağacı dalında dünkü hayallerim
Okul yolundaki bitmeyecek sandığım
Çocukluğum,arkadaşlarım,sevdiğim sesler
Yitip gitti sandığımız; hayallerimde saklı
Yine biz (biz) dik işte.

Mavi bulutlarda saklı şimdi aşk
Dostluğumuz masallarımız
Yitirmedim ruhumdaki mazimi
Yine biz (biz) dik işte
Her şeye rağmen umut var.


Günay Koçak 11.Ekim. 2022