Sana bir şarkı daha yazayım dedim
Sanırım bu son şarkım olacak gözlerine
Fırat’a karşı haykıracak sesim
Kör kuyulara seslenirken yansıyacak bana
İçimdeki bitmeyen acıların hikayesi
Dönmeyen akşamlara değil isyanım
Geri gelmeyecek zamana değil sitemim
Bir tek çekip vedasız giden gözlerine bilki.

Kalmadı sabrım beklemekten, dökmekten yaşları
Daha kaç kez uyanacağım böyle
Günaydınsız sabahlara kimsesiz
Kim duyar yürek sesimin çığlıklarını
Çay kokusu geliyor mutfaktan
Ekmek mis gibi, sabahlara ’afiyet olsun’diyor
Bardakta şıngırdayan çay kaşıkları
Bir ayrılığın bestesini çalıyor
Dilim almıyor tadını hiç bir nesnenin
Kim duyar içimdeki hasretin şarkısını.

Yine geçen yılların sesleri geldi kulaklarıma
Yağmurlar yağıyordu pespembeydi damlaları
Ve ben yağmur topluyordum
Nisan’lar damlaları ile mutluluk getirir
Oysa ne çok yanılmışım, gün soluyordu
Penceremdeki akşam sefası gözyaşı döküyordu
Mavi bir kelebeğin kanadında telaşı ile
Pembe yağmuru Nisan’ın grileşti o gün
Kapandı hava ; siyah bulutlar kapladı ufku
Sanki dünden bu yana bin yıl geçmişti
Nerede hani sevdiklerim, sevenlerim kimlerdi.

Sana yüreğimdeki şarkıyı söylüyorum dinle
Sana gelsin,seni ansın,seni sevsin
Bu şarkı ; gönlümün hıçkırıklarıdır dinle
Uykusuz gecelerimin hikayesidir
Sen uyurken benim şarkım ninniydi sana
Öyleyse uyu ağlama; bitecek bu hasret
Sabret... sabret meleğim,sabret !
*

Günay Koçak 10.10.2020