ÜZÜLMÜYORUM KAYBETTİĞİME

"Kaybetmekten korkma!"
Üzülme." Demiştin sevgili!

Kaç zaman oldu gidişin?
Her nefes alıp verişinde,
genizimi yakıyor o güzel
ve keskin kokun!
Merak etme.
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Bazen kahrolmuyorum
yalnız kaldığım zamanlarda!
Ne gökkubbe abanıyor üzerime,
ne de kıyamet kopuyor sensizliğe.
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Bazen yedi şiddeti bir deprem,
bazen ufak tefek sarsıntılar geçiriyor
ve
anında sarılıyorum kadehlere!
bir müddet sonra,
enkaz altında sızıp kalıyorum saatlerce!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Merak etme!
Nihayet kendime geldiğimde,
Tanrının hikmeti,
aşkın bereketi.
iki damla gözyaşı,
söndürüyor yürek yangınımı!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Hatırlayarak anıları,
sarıyorum şeridi geri.
Yeşilcam aşk filmlerinde gibiyiz sanki.
Kavrayarak elini,
ağır çekimlerle koşuyorum ölüme!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Gömerek kendimi ayrılık mezarlığına,
bir ağıt yakıyorum ki,
tutuşup yanıyor gökyüzü.
Üzülme sen öldüğüme olur mu?
Biliyorum!
Sen de ben gibi yaşayan bir ölüsün bu aralar!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Efkan ÖTGÜN