Ve hengâmesini yavaştan hissederek başlamıştı
Uzun soluklu ve bir o kadar da hızlıydı
Hayal ile gerçekliğin yer yer kavuştuğu
İskelede irkiltendi beni gür sesiyle vapuru...

Olta mı atmadık sahillerine bakarken ufka
Yürümedik mi alabildiğine kordon boylarında
Ve martıların kapışmasına şahit olduk hepimiz
Mavinin üzerinde salınırken bir vapurda.

Köprülerin onca kalabalığı nasıl da kaldırdığını
İğne atsan yere düşmez insan kalabalığını
Mısır çarşının o kendine has ve artistik yanı
Balık ekmek yenirdi ve lezzetli içimiyle şalgamı.

Yarıyıl tatilleri geldi mi başlardı hengâmemiz
Durağan bir kentten metropoleydi gidişimiz
Heyecanı vardı her gidişin, kavuşmaktı meram
Eklenirken birbirine şeritler, ışıtırdı geceyi sigaram.

Molaları vardı rutininde bu yolun, azaldıkça mesafeler
Son molayla birlikte karışmasın yollar, yükselirdi dikkatler
Nasıl olduysa oldu, tam gelindi derken karıştı güzergâh
Desene, bizim telefon emekli olacak, vah ki vah.

Bütün yorgunluk biterdi aşina olunan sokaklarda
Kırk yıldır sanki orada yaşıyormuş edasıdır bu
Bilmediklerinin korkusunu taşıyan bizlerdik aslında
Ve basılınca zile, yolun da son dokunuşuydu.

Kadıköy, Beşiktaş, Karaköy, Eminönü, Haydarpaşa
Tuzla`dan başlardı bu hayat şehrin ta doğusunda
Alabildiğine yükselen binalar kucaklaşıyor gökle
Yazın kavurucu sıcaklığında yığınlara bakın ki sahilde.

Gel zaman git zaman sayısını yazmadığım, bilemediğim
Emin olduğum şey şudur ki ona bir söz vermiştim
O ki oğlumdu benim koca şehirde tek ve tecrübesizdi
Beş yıllık maceranın özlemleri birden bire nasıl da bitmişti.

Her şey bitiyormuş, iyi anladım düşünürken bunu
Sabır varsa yürekte, içinden at şu yıkıcı korkuyu
Biraz buruk bir sevinç olacak belki bu mazimizde
Kalacak ayak izlerimiz, kentin meçhul köşelerinde...

İşte mesut olmak var diyorum kalan kısmında hayatın
Uzaklara özlemlerim yansımıştı satırlara, ağlamıştım
Nihayete erdi bu hezeyanlar, birlikteyiz artık birlikte
Sevgiymiş bizi birleştiren şu koskoca yeryüzünde...


Oğuzhan KÜLTE