Yüreğim kayıp bir şehir
Sokakları bomboş
İçinde hep yangınlar çıkar




Cezasına katlanmayacağın suçu işleme vicdan kalbinin
kapısına mührünü vurucak
Ruhun küsecek
Aklın küsecek

Yelkeni olmayan bu dünya da hangi yöne gideceği belli olmayan bir gemiye binip rüzgarlara kapılma
Süslü balıklar içinde yüzüyor diye dalgaların arasına karışıp yüzme

Çevir Aklının sayfalarını
Çevir çevir oku kendini
Yaşıyorum sanıyorsun
Öylesine bir boşluk içinde
yüzüyor’sun ki
Dibini göremedigin Hayat
Kıyılara atar her seferin de

Bir Baba isen kırılmış kalbini onarmak için gülümsersin bıyık altından
Bir Anne isen susman gerekir her seferinde ve sen sustukca büyür yaraların ,
uykuların kaçar her seferinde
Bir evlat isen delidir yüreğin

Tecrübe Hane’n bomboş
Avucun da sıkışmış bir kağıt parçası
Yumruk yapıyorsun her seferin de
Ağlamak geçiyor içinden
Ve sen çocuk çığlık çığlığa konuşuyorsun
Deli mi ne diyorlar adına!
Gelmişsin sen de bilmiş’ lik çağına

Öyle ya yaşamak diyorsunuz bunun adına
Leylekler gibi olmak gerek aslın da
Güçsüz bir evladı atacaksın en tepeden

Kafeste doğan kanaryalar gibi uçmayı hastalık gibi görüyorsun bazen
İnsanoğlu da doğduğu evden uzaklaşınca
Yürümeyi hastalık gibi görür
Ne garip bir yaşam
Boşluğu doldurunca
Hep bir ayrılık hikâyesi yazıyor kader

Hayal et yaşamayı
özürlü bir hayatın olsaydı
Ve sen kolları bacağı olmayan bir canlı olsaydın
Toprağı tutman gerekseydi
O ağzını kullanırdın
İşte bu yüzden
Katlanmayacağın suçu işleme

Aklını sustur
Dilini sustur
Ruhun hiç olmadığı kadar
Hep özgür kalsın

Yüreğim kayıp bir şehir
Sokakları bomboş
İçinde hep yangınlar çıkar







Ayşe caniberk
Gümüş kalpler