uyuyan sabahın mavi sabahlığına
günü sobeler bir ıslıkla dudaklarım

derinleşen uçurumlar
sisler var geceden



suların düşler serdiği aynada
kırlar,yıldızlar uyanır göğsüme
konuşur ışıklar içinde zaman
avuçlarıma değen ayazla büyür
içimin nar sarayı..
cam kırığı yaşların dağ doruğu
dilimin topuklu kelimelerinden ürker
iner yollar takvim yapraklı gölgelere
susmayı öğrenen ihtiyar bir çocuğum ben
kanatlarımda kısalan kuşların
uzayan boşluğu..



göç bir beden
içinden geçtiğim nehir



sözlerin güneşe vuran yüzünde
pencere masalları
ve ince sızıların yoksul sarnıçları
yeleli türküyle uyanır yokuşları
tohum sandıkları biçilir karanlığın
biçimsiz kaldırımlarına
buradayız
umudu bulmanın yalnızlık sahilinde
kulaç atarken ruhumuz


içimizde saklı intiharlar hallice kıyı
bir gün batımı yarın’a



...