12
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
1839
Okunma
Ağlamakla Unutulmuyor Eskiler
Bir daha , bir daha
Ağlıyordu
O hiç değişmeyen yazgısına
Bir kadın.
Yapayalnız...
Geceleri bekleyen
Sokak lambaları gibi.
Uzak bir yolcuyu bekleyen
Gözyaşlarını sarıp umutlarına
Rüzgara savuruyordu.
En can alacak yerinden vurdu
Onu acılar...
Şimdi hoyrat esiyor
Gözlerindeki yel.
Tüm damarlarını kesiyor gecelerin, yılgın!
Aynalarda unutuyor
Ela gözleri korkusunu
Yenilmiş askerler gibi şimdi
Çöllere dönmüş yüreğinde hasreti
Bir kadın ağlıyordu
Nedendi ;
Tutulmuştu Güneş’i !
Ve
Bakışlarında donmuş bir acı
O kadın !..
Günay Koçak 9. Eylül.2022
5.0
100% (16)