14
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
2662
Okunma

bir çocuktun sen.
küskün bakışların
ellerinde taşların ...
deniz bulanırdı hıçkırığından,
martılara bir lokma gülücük
ve balıklara zoka gözlerin vardı senin.
bazen kahverengi, bazen siyah
uçuk ölüm gözlerin vardı
dağlardan aşırdığın...
ellerin hep yara bere,
kan içinde dizlerin...
gizlemeye çalıştığın
doğum izlerin...
sol yanağının
sancak tarafında ufacık bir ben vardı
adına türküler d/üzülen...
Lâlesir...
çocuktun sen...
küçük ve mızıkçıydın
şimdi, korkak ve mızıkçısın...
bu sefer ben bırakıyorum,
orta yerinde acının!
oynamıyorum işte ben!
oynamıyorum sıkıldım!...
denize bakan uçuk ölüm rengi gözlerin
ve martılara birer lokmalık gülüşlerin
vardı senin...
şimdi unuttuğum bir masalın dev anasısın düşlerimde
anısısın sararmış fotoğrafların...