uzak dağların nemli rüzgarları yaladı yüreğimi
o yüzden,ıslak ıslaktır hep gözlerim
beyaz gelinliğinin hasretinden aldı rengini saçlarım
o yüzden cümlesi ak


gel demesi sana kolay be gülüm
bir de bana bak
asırlardır rıhtımına bağlandığım bu şehir
tüketir ömrümü de bırakmaz beni
pençelerine bak


faroz’un eski ahşap binalarından kalma
yangın yerlerine döndü gözlerim
o kadar sıcak


yoruldum artık
bütün zamanların yükünü bir bedende taşımaktan
ve başka bedenlerin günahlarına ortak olmaktan
bir ömür boyu
sevaplar bana çok uzak


an gelir,ölümü özler olurum ruhumda
ölüm;sonsuza kadar dinlenmektir bana
ruhum,prangada bir mahküm misali
bedene tutsak,çile günlerini doldurmakta


sen susma,yine şarkılarını söyle ıssız dağlara
şiirlerini yaz gönül defterlerine
aklım birde sende kalmasın şimdi
gününü gün etmeye bak


bende mevsim güze döndü bir tanem
sende daha yaz
tükendi saatimde kum tanelerim
senin sayfaların daha bembeyaz gülüm
daha bembeyaz



Faroz; Trabzon’un deniz kenarında tarihi bir balıkcı mahallesi