Dizlerimde kalmadı derman
Gözlerim eskisi gibi bakmıyor
Yarım kaldı tutunduğum umutlar
Gittin gideli bil/sen.
Boğazıma dizilir her gün ekmeğim
Suyum, havam, her şeyimdin benim.
Bir balık gibi çırpınıp duruyorum kumlarda...
Öylesine çaresiz ve yalnızım gülüm.

Ağladığım geceler bile ağladı bana
Gözü yaşlıydı baktığım aynaların hep.
Yokluğunu unuturum diye
Dost kapılarına sığındım her gece
Kucakladığım giysilerini kokladım sen diye.
Kimse bilmiyordu halimi
İçimde yanan şu yanar dağları.
Gece kuşlarına anlattım yokluğunu
Yokluğunda şuramda kopan kıyametleri.

Sen gibi bakmıyor bana aynalar
Saçlarını taramayı
Tararken öpmeyi özledim tel tel.
Koparmak istiyorum esaret zincirlerini
Bir gelsen diyorum bitse zındanlar
Seni benden koparan bu ayrılıkları
Her gün yeniden yeniden
Dizmek istiyorum kurşuna.

Sen gibi değil dost diye sarıldıklarım
Ne çabuk unuttular can bildiğim kuşlarım.
Terkettiler beni bir bir
Elimle besleyip yem verdiklerim
Kimsesiz bir kedi kapımda
Bırakmadı beni dost bildim
Okşadımda sevdimde biraz
Ayrılmadı benden tek dostummuş meğer...


Günay Koçak 31.07.2022