her gün yeniktir insan
ya bir doğruyu hak ettiği kadar yapamamış
ya da Rabbin huzurunda bir yanlışa bulaşmış
bazen noksan bir düşünceyi yaparken
bazen kötü bir sözle
bazen de en hafifinden hatalı bir hareketle
mağluptur

bu vakitler
kah…
fecrin ilk saati
ezanın sedası
ekmeğin sıcağı
demli bir bardak çay
buram buram tüten bir kahve
bizi iç yolculuğumuza götürür
bir manevi yükseliş yaşatır


kimileyin
vadiye yayılır rüzgar
yapraklar dalgalanır ağaçta
çınarın dallarını ürperten hafif bir esintiyle
bir çırpıda gözden kaybolur serçeler
kuyruğu titreyen
suyun üstünde ki dere kuşları

kimileyin
müphem olaylara gebedir her şey
gitmekte olan akşamdan beri
ormanı saran gölgeleri
oyun oynayan çam dallarını
uzaktaki gurubu usulca
sükut içinde seyrede dalarız

kimileyin
aheste aheste gider akşam
karanlık tarafından yutulmuş
sonsuzmuş gibi görünen ufuk
kaygılarımızı, endişelerimizi, nedametlerimizi
bir arınma mevsimine girmiş gibi
alıp götürür bizden


bu hayatta
sadece sözcüklerin değil
davranışlarında bir karşılığı olmalı
duygusallığımızın karşılığı
sadra şifa
esenlik olmalı
huzur olmalı

yalnızlığa çekilmiş
bir uzleti olmalı hayatın
öylesine sığındığımız
iflah olmayacak anlayışlardan
kapıları mühürlü süveydalardan
düşülen kuyulardan
necat bulmalı insan

yeni bir uyanışa
yeni bir rikkate temas ediş ümidiyle
iddialı olmalı
her an aktif
her an coşkun olmalı
ufak bir dipnotu olmalı
ya da bir hatırlatma seansı olmalı
hayatın

o kadar ki
yatağında akan sessiz bir nehir gibi
içimizde
gerçekle bizim aramızda
gerçeği gerçek eyleyen O’nun hatırı uğruna
suretimizle yüzleştirmeli bizi
yazılan yazgıyı okunulur eylemeli bize


bazen
teşekkür edebilmeli insan
veya özür dileyebilmeli

kendini karşıdakinin yerine koymalı
kırmamak, kırdığını tamir etmeye çalışmalı hep
boş bir öğütten daha ziyade
içi dolu bir anlatım seçmeli
zihinler öyle yüklü
öyle yorgunken
bilinmesi gerekenler birbirine karışmışken


bazen
derin uykulara dalarız
bir daha uyanmadan
ve bir gün
bir fecri kazipte
eski yollardan çıkıp gideriz
susuzlukların ırmak olduğu diyarlara

kor ateşlere döndüğümüz gece yarılarında
gündüz ortalarında
kırk ikindilerde ve kuşluk saatlerinde
aynı şarkıyı söyleyen sıcak dudaklarla
aynı hazzı duyan kulaklarla
yıldız yağmurlarınca üstümüze dökülen
ayrılıklar yaşarız

zaman akıp gider
üzerine güneşin aydınlığı doğarak
hüzünleri sevince boğarak
göçüp gideriz uzaklara
bir gün

redfer