Daha geçen gün gördüm bir pencereden
Karşıki komşu teyze ilham oldu aniden
Elindeki kırıntılar yem oldu güvercinlere
Nasıl da doydu kuşlar, duyarlıklı bu,
Selam olsun böylesi bilinçli yüreklere.

Ben de o günden beri atmam kırıntıları
Saklarım bir poşette beklerim zamanını
Konuk olur balkona kanatlı dostlarımız
Tam da burada hayat bulur özdeki insanlığımız
Kar düştüğünde yere, gelmiştir hamle vakti
Beslemek onları elle, vicdani ve keyifli.

Yemek artıkları da atılmamalıdır çöpe
Talaş, yaprak, toprakla dönüşürler gübreye
Her canlının bizlerde var bir sorumluluğu
Çevre duyarlılığı bu, günümüzün vurgusu.

Denizin rengi mavi, ormansa yeşil kalsın
İçindeki canlılarla hayat anlam kazansın
Düşünsenize bir kez, hayvanı yok ise ormanı
Balığı tükenmiş ise, sevemezdik ummanı.
Topraktaki karınca, dalda kuş ve kelebek
Halen yaşıyorlarsa, umutlar da yeşerecek
Arılar konacaklar çiçeklere bal için
Doğanın bu mesajı, bilim bakalım niçin?

Dönüşü varken daha gelelim kendimize
Canlı ve cansızıyla şu çevre bir mucize
Nesillere anlatmalı hayatın gerçeğini
Bilinçli kullanırsak, yaşatırız çevreyi.

Sağlık ve neşe katar temiz ise çevremiz
Onunla mutlu yaşar hem yaşlımız, gencimiz
Ne martının kanatları petrol ile kirlensin
Ne de yaban hayvanı aç iken kente girsin
Hırs ile tüketilen doğamız bir servettir
Gelmez parayla geri, bu da acı gerçektir.

Heba olmasın sular, kirlenmesin topraklar
Savurganlık inanın sonumuzu hazırlar
Değerlerimizde de var israftan hep kaçınmak
Çevre bilinciyle mümkün, asude o yaşamak.
Oğuzhan KÜLTE