Korkularım ile
Koyun koyuna büyüdüm ben
Sobanın tavana vuran alevini
Gözlerimden fışkıran sularla söndürdüm
Karanlık denen o hain canavarı
Sesimle yendim her gece
Hiç bilmediğim ninnileri ezberlerken dilim
İnadına ıslıklar çaldım şeytana
Düşlerimi en yüksek raflara
Kendi ellerimle dizdim

Korkularımı
Koynumda uyuttum ben
Dar sofalarda
Koşar adım yürürken öğrendim uzaklık birimini
Mesafelerin kaç saliselik ölmek olduğunu
Açılmayan kapıların ardında
Yavaş yavaş kazıdım beynime
Dirhem dirhem verilen ümidi
Avuçlarımda biriktirirken
"Damlaya damlaya göl olurun"
Manasına iman ettim

Korkusuzluğumu
Korkularımla dalaşırken kazandım ben
Tel tokalara kızıp
Ellerimle yoldum saçlarımı
Yorganı da yaktım pireyi de
Ateşin serinliğinden kovuldum da
Ne Güneş’e sığındım
Ne de Ay’a
Korkularımı tahta bir beşiğe kundaklayıp
Korkusuzluğuma
Anne sesine bürünüp
Masallar anlattım

Şimdi

Susturun tüm sesleri

Z e m m i l û n i
( örtün beni)