Öyle bir boşluk ki bu beterden daha beter.
Gönül bir yaprak gibi savruluyor can özüm.
Ağustos sıcağında susuz kalmış gül gibi,
Günden güne solarken kavruluyor can özüm.

Vurur oldu yüzüme hâl bilmezler hatamı.
Göğüsleyemez oldum asılsız bin ithamı.
Acıların koynunda sensizliğin matemi,
Geçmesinden geçtim de yavruluyor can özüm.

Yorgunluğumu gördüm saçlarımın akında.
Taşınmıyor gözyaşım şu feleğin arkında.
Ya vuslat çok uzakta, ya ecel çok yakında.
Her yıl esen yel gibi devriliyor can özüm.

Şansım almış rengini gözünün karasından.
Çekiyorum her derdi eksiksiz sırasından.
Boğazımda bir ilmek zülfünün arasından,
Uzuyor kıvrım kıvrım kıvrılıyor can özüm.

Mesut’um işte böyle takvimlerin sunduğu.
Muamma hangi gönlün hangi gönlü andığı.
El alemin yurdumu bir gülistan sandığı,
Her gün başka bir çöle çevriliyor can özüm.

Mesut ALTUNKAYNAK