Nerede kim bilir, ne halde şimdi?
Bilinmiyor hangi arada kaldı.
Cismini unuttum, ismi solumda,
Kapanmaz derin bir yarada kaldı.

Hayali geziyor gözüm önünde.
Ya evvelki günde yada dününde.
Umudumuz artık mahşer gününde,
Kabulü muamma murada kaldı.

Dilekler dilerdik saf ve berraktık.
Gönül ırmağından aktıkça aktık.
Bir kibrit iki can biz bizi yaktık.
Herbir hayal işte sırada kaldı.

Kararttık dünyayı bir gece kaldı.
Dilimden düşmez bir çift hece kaldı.
Bir de zor, cevapsız bilmece kaldı.
Şu yarım aklım hep orada kaldı.

Şimdilerde gönül tekliyor yine.
Sakladı her şeyi saklıyor yine.
Ne bekledi ne de bekliyor yine.
Umudumuz yazı turada kaldı.

Mesut’um velhasıl bittik beraber.
Kapandı tüm yollar kaldık bîhaber.
Bir kalem bir defter oldu seferber.
Her halim sayısız mısrada kaldı.

Mesut ALTUNKAYNAK