Benim yüzümden,
Sen üzülme!
Çekilecek çile değildi zaten,
Gittiğine sevinmelisin,
Kalsaydın;
Vedasız sabahlara dayanamazdın,
Yorgan altı gözyaşları bitirirdi seni,
Ellerin diline düşerdin,
Sormazlardı derdini,
Kanatırlardı yüreğini,
Hiç acımadan,
Umurlarında olmadan...


Benim yüzümden,
Sen üzülme!
Soranlara olacağı yoktu dersin,
Taptaze kalsın istiyorsan herşey,
Dönüp de arkana bile bakma!
Gecenin meltemine dağıt saçlarını,
Ruhunda solmuş çiçekleri sula,
Kendi gerçeklerine yakın ol,
Yürümeyi yeniden öğren,
Pencerelerini aç sokağa her gün,
Yağmurlara aşk şiirleri fısılda,
Unutulan bir kitabın sayfalarında,
Takvimleri savur geleceğe,
Yıllar geçse de usanma,
Düşe kalka yorulsan da,
Vakit varken,
Güzelce yaşlanmayı dene...


Benim yüzümden,
Sen üzülme!
Kokuma saklansan,
Dertlenirdin boşu boşuna,
Gecikmiş sevgiler canını acıtırdı,
İğreti dururdu dallarında aşk,
Yalan telaşlarda ihanet ederdi ezberlerin,
Gecenin karanlığına düşerdi hecelerin,
Masumiyet müzesinde,
Sergilenirdi mavilerin,
Sen sen ol!
Kesilerse takatin,
Bir yorgunluk kahvesi iç ikimiz için,
Eskiyi özleme bile,
Şerefini yastık yapıp acılarına,
Kırklarını uçur sevdiğinle,
Kırkikindi yağmurlarında ıslan doyasıya,
Uçurtmalarını sal gökyüzüne...


Benim yüzümden,
Ben geç kaldım,
Kalacağım kadar sana,
Bari sen geç kalma,
Elinden tutacak baharlara,
Zamanla geçer en derin yaralar,
Eczası yoktur sanırsın,
Yüreğime nasıl dokunduysan,
Depremlere düşer dilim,
Bi sonbahar konaklar nefesimde,
Hüznün tarifi yok gibi,
Ama sızısı bir ömür boyu,
Kendime itiraf edemediğim,
Sırra kadem basan tebessümlerle,
Bitmemiş bi türküye hoşçakal de,
Seni gözlerimle sevemedim,
Ellerimde tutamadım,
Başucumda;
Geçen zamanın yitik kokusu,
Aramızda uzak şehirlerin soğuğu,
Sen üzülme!
Herşey ama herşey,
Benim yüzümden...