Elimde tahta bir kılıç,
Sanırsın Kara Murat,
Çocukluğumla hasbihal,
İyi biterdi her son onunla,
Kötüler hep kaybederdi o varsa,
Peygamberin müjdelediği fetihle,
Çağ açan çağ kapatan,
Kutlu komutanın mutlu fedaisi,
Yıkılmayan adamdı nice darbelerle,
Asi bir kandı düşmana korku salan,
Köroğlu oldu Bolu Beyine başkaldıran,
Yapayalnız kaldı şimdi gurbet kuşları,
Savulun bre derdi surlarda Malkoçoğlu,
Ecdadına sadık kaldı destanıyla Battal Gazi,
Horasan’dan gelen bahadırdı,
Çöl kartalı gibiydi yırtıcı,
Mağlup edilemeyen korkusuz cengaverdi,
Kiminle dalga geçecek artık Gırgır Ali,
Fakir gencin romanını yazdı,
Fakir bir kızı sevdi hep,
Zengin ve serseriye özenmedi hiç,
Hak yemedi Komiser Murat,
Önce hayaller ölür diyordu öğretmen Kemal,
Yakışıklı mı yakışıklı Jön Türktü,
Baharı andıran bir çift gözdü,
Hayat kavgasında,
İşçi dostu tevazuyla,
Hakkın ve Haklının yanında,
Halkının gözünde koca bir çınar,
Yok artık dünyayı kurtaracak bir adam,
Bekle beni Fatma diyordu,
Fatma’sını çok bekletmedi...

Ölümsüz bir miras bıraktı milletine,
Olacak bu dünyada diğerlerinden bir farkın,
Bu yüzden onun adı Cüneyt Arkın....



Çocukluğumun kahramanına vefayla...