SEVDİM ANNE

Egede, deniz görmeyen bir yerde evladın
Biliyorum, niye geldiğimi bilmedin ve anlamadın
Tutuştum anne
Gözlerinin önünde yıkılamazdım…
Yanışımı görmemen, acımı hissetmemen lazımdı
Kaçtım anne
Ağlarken sana yakalanamazdım…

Vurdular beni, kör ettiler, öldürdüler, anlatamazdım
Şamil kardeşimi kaybettin zaten
Kabirsiz cenazeme katlanamazdın…

Sevdim Anne, sevdim
Eriyip bitene kadar da seveceğim
Yokluğuma sabret ne olur
Belki de bir daha dönmeyeceğim…

Bu güne kadar hiçbir şiirimde ağlamamıştım sana
Hiçbir şiirde adın geçmemiş
Ve hiçbir şiirimi duymamıştın
Bu şiir başka anne, çünkü Aşk’ı hiç yaşamamıştım…

Kelimeler gözümden de, yüreğimden de akıyor
Evladın bu işte Anne
Kağıda kalem kalem ağlıyor…

Oralarda kar vardır şimdi
Geçen kış onu beklerken kardan adam olan oğlun
Bu kış karsız ve yarsız ne yapar şimdi
Ezildim Anne
İyi ki uzağız, iyi ki bilmiyorsun halimi…

Kimse tanımıyor
Dalgın dalgın yürürken kimseyi kırmıyorum
Utandım gökyüzünden, başımı bile kaldırmıyorum
Yıldızlara haykırmıştım Aşk’ımı
Aklıma gelir diye bakamıyorum
Otuza bir basamak kalmış yaşımla
Uyuyamıyorum Anne ve çocuk gibi ağlıyorum…

Şu halimden haberin ve haberi olmasın diye
Şu kan birikmiş gözlerimi görmeyin diye
Şu zayıflığımı bilmeyin diye buradayım
Ve anladım ki ben hep uzaklarda olacağım…

Aç mı, susuz mu diye meraklanma
Ekmekle su bile yeter bana
İçim çürüdü zaten Anne
Geri kalanlar çok gelir, haram olur bana
Hakkını helal et ellerinden öperim
Evladın bu işte Anne
Ben onun sevgisini kalbime gömdüysem
Kendimi de toprağa gömerim
Bil ki ancak o zaman geri gelir, o zaman dönerim…


20 aralık 2006
Çarşamba
Çoban m.y.b