BAHTSIZ LEYLA

Konya bozkırında, Mart soğuğunda
Nur topu şeklinde doğmuştu Leyla
Ailesi gayet mesut oldu da
Soba dahi yoktu donmuştu Leyla

Kötü giriş yaptı, fani dünyaya
Benzerdi siması, bir dolunaya
Annesi alınca, O’nu banyoya
Islak bir serçeye, dönmüştü Leyla

Zaman jet hızıyla geçip, giderken
Açıldı kısmeti, henüz çok erken
Mektepte ders görüp, yetişmek varken
Nikahı, kurtuluş sanmıştı Leyla

Sevgiden, ilgiden yana şanssızdı
Halbuki sevecen, tatlı bir kızdı
Bir ara söylendi, feleğe kızdı
Kahpenin adını anmıştı Leyla

Yaşarken günleri kavgayla, sözle
Erkek celallendi, bilmem ne yüzle
Yarıştaydı sanki, kızgın öküzle
Pembe yalanlara kanmıştı Leyla

Bir tokat vurmuştu, taştan da katı
Yamuldu Leyla’nın sanki suratı
Yalvarsa gelmeyen, böyle fırsatı
Nihayet önünde bulmuştu Leyla

Sonra celallendi, birden parladı
Tükendi takâti, mecal kalmadı
Dizleri üstüne, çöktü ağladı
En kötü gününü görmüştü Leyla

Bu evde bir dakka durmamalıydı
Göze kan oturmuş, ruh yamalıydı
Huzuru, köyünde aramalıydı
Gönül defterini dürmüştü Leyla

Birçok kadınların hayatı böyle
Tadında bir ömür yaşamaz şöyle
Mendebur, suratsız, angut bir şeyle
Ömrünü geçirmiş, ölmüştü Leyla

Kıyar mısın söyle annen, kızına ?
Yürek dayanırsa, onlarda sına
Kimseler gelmedi, senin yasına
Soban dahi yoktu, kar düştü Leyla
Beynime, gönlüme kor düştü Leyla....


Yahya TOPAL
Kırıkhan / HATAY
(Topaloğlu Tatlıcılık)
29.06.2022