MAVİ PALTOLU ÇOCUK

Elinde bir umutları, bir de mavi paltosu var
Elaya çalan gözleri, parıldar bir güneş kadar.
Çocuk yaşta babasını, kaybedip öksüz kalmasa
Sokakta oyun oynardı, talihi sarpa sarmasa.

Kendi yoksa ne yapardı, dul kalmış mazlum annesi ?
Kime "Canım Abim" derdi, beş yaşında kız kardeşi ?
Varlıklı çocuklar gibi beslenemez ve giyemez
Pembe yanağı uzatıp "Baba gel beni öp" diyemez.

Gerçek şu ki Ömer asla, rahat bir gün görmemişti
Amanos’ta ayaz yemiş, Kırıkhan’da terlemişti.
Amca, dayı, hala, teyze, herkes kendi derdindeydi
Gayrete yoldaş bulunmaz şu konuyu bir bileydi.

Çıraklıklar, kalfalıklar, tarlada amelelikler
Asla tarif edilemez, buz tutar sanki ilikler.
Kısa bir tatil yapmıştı, bu çok çetin mücadele
Yirmi bir’li yaşlarında, gitti ve geldi askere.

Sen ki Ömer bu alemde, ne zor günler geçirmiştin
Anneni baş tacı etmiş, kız kardeşini sevmiştin.
Bütün yük omuzundaydı, iş bulmak zor, geçinmek zor
Hem abiydi, hem babaydı, bu yükü gel de O’na sor.

Altı Şubat gecesinde, derin uykudan irkildi
Zelzele çok şiddetliydi, kanı damardan çekildi.
Evi hâkim tepedeydi, şehir inip kalkıyordu
Kulakta korkunç uğultu, gök yağmurla ağlıyordu.

Ayağa kalktı yeltendi, anneye doğru yürüdü
Kız kardeşin çehresini, garip bir dehşet bürüdü
Tükenmeyen saniyeler, sanki birer yıl olmuştu
Anne, Ömer, Kız Kardeşi enkaz altında ölmüştü.

Bu ne bahtsız kader bilmem, hayatteyken gün görmedi
Bir dalda üç gonca güller, kolayından can vermedi.
Azrailin bile ruhu incinmiştir bu sahneden
Bedbaht bir ömür yaşayıp, göçüp gittiler aniden.

Bir umut, cennette bulur dünyada görmediğini
Üç yıldız gökten seyreder, karlı Amanos Dağı’nı
Sarsıntıyla kırılsa da, fay hatları parça parça
Deprem şehidi ruhları, kanatlanır çıkar arşa.

Yahya TOPAL
(Topaloğlu Tatlıcılık)
Kırıkhan / HATAY
15.02.2023