İçimde biriken kül
İçimde biriken bir güle dönüşüyor

Kokluyorum günü yüzünde
Yeni ve öncesinden arınmış gibi
Gün
Aydın
Sevgili


Aşktan ve bahardan geçiyorum
Saçları sarı bir ağacın gölgesinden
Seninse yanaklarında güller var
Rengarenk bahçelerin gizeminden
Ve hülyasından tüm sevgililerin
Sarılmak nasıl bir kayba ulaştırır şimdi beni
Kendi içimde
Belki de seninle
Çok ötenin ötesinde


Bir yerlere varmak değil amacım
Yol arkadaşım sen ve ellerin olunca
Yolum sen
Varacağım yer sen
Kurulan hayalin gerçekleşme anı
Sen olunca


Çokça şair anlatmış bir sevinin bilinmezliğini
Tarif edilemezliğini
Nâr olmuş bir dizede
Bir dizede gülüşmüş harfler sessizce
Yani sevmek her yüreğe ayrı bir yaşamak eklemiş
Benim ’yaşamak’ dediğim
Yine seninle


Umutların kelebek ömürlerine sığdırıldığı
Bir diyardı burası
Sen gelmeden önce
Geldiğin yer çiçek denizi miydi
Ya da maviden bir bahçe
Çünkü öyle yeni
Ve öncesinden arınmış gibi tüm güller
Sen gülünce...


Büşra Nazlı
Haziran’2022