Yoktuk bizler, siz ikiydiniz.
Zamanla üç, dört,beş oluverdik
Bilince kendimi ailem dedim
Anneme ve babamaydı o ilk sözlerim.

Arttıkça arttı kelimeler,büyüdü sevgiler
Nasıl gelip geçti o güzelim seneler
Öykünüp dururken babamdan yana
Bir de bakmışım ki ben de bir baba.

Olmadan bilinemez duygu, babalık denen
Onu en çok ayrılıklardır bilirim kahreden
Nasıl da dik durur, saklar gözyaşını
Akıtır içine hicranını, yürekteki gamını.

Düşerken yıllar yaprak gibi ömürden
Yanında olmak isterim bunu bir bilsen
Omuzlarındaki yük eğmesin belini
Fırsat bulunca tez gelir ,öperim elini.

Sizi anmadan geçen günüm hiç olmadı
Annem başımıza taçtır, babamsa kaptanı
Aile mevhumunun özü, sevginin iki gözü
Köklerimize güç veren en unutulmaz türkü.

Mesele yalın bir hak değil, emeğe saygı
Nasıl geldik bugünlere diyor, içteki yargı
Kıymetleri bilinmeli iki büyüğün
Yaşıyorlarsa durmayın arayın, sorun.

Babam bana omurgadır, ahlaki duruş
O yüzden hiç yaşamadım ani savruluş
Nirengisidir onlar hayatın, çok iyi bakın
Tutun el üstünde daim, sevin ve sayın.

Yanında olamadım belki, buna üzgünüm
Sizsiz geçen günlere, sitemle küskünüm
Akıl defterimde durur, yürekte vurur
Babamla hep mutlu oldum, ondan bu gurur.

Yarınlarınız neşeyle, sağlıkla dolsun
Yaradan kısmet ederse özlem son bulsun
Selam olsun Karakaya`dan Mustafa Külte`ye
Acemi şair Oğuzhan`dan bu şiir hediye.
Oğuzhan KÜLTE