gökte yeterince yıldız var oysa
güneş ve ay pervane oysa
sakın
anlatma
yıldızların önünde eğildiğini
sana tuzak kurarlar

canına kastederler
göçe zorlarlar
kuyuya atmak isterler
düşürmek isterler
düşme

çığlığını dudağına borç
düşüşü ayağının ucunda uçurum
yaranı teninde çizik yap
birlikte kana
beraber yan
rüyadan uyan
uyuduğunu anlasınlar
ne gördüğünü bilsinler

sözün fayda etmedi mi sus
sesin zarar mı verdi konuşma
hayretler içinde
gözlerinin gördüğünü gönlüne sevdir
sözün kılıçlar gibi kessin hevesini

serin teselliler
mahcup sevdalar senin
ufuktan doğan cümle anlar
seherin her aydınlığı
alfabenin malzemesiyle yazılan cümle efsaneler
sevinçli başlamalar
müjdeli akıbetlerin hepsi

kader dediğin
görmekti gelişleri, gidişleri, düşüşleri
delmekti zar içindeki mahpusluğu
geceyi bir kenarından yırtmaktı
çizgisinde nefes olup akmaktı
razı olmaktı
zindana atılmaya

uykuya kanmaktı
uyuduğunu unutmaktı
uykuyu uyutmaktı
uyanıncaya kadar
gizlice
fısıldamaktı göklere

sonsuzluğa açılan uzak seferlerdi
acı çekmelerdi geceler boyu
hiç duyulmayan bir sesti
içinden gelen
o uzak ülkelerden
dönüşü yoktu
akşamları ateşlerin yakıldığı
mavi hayallerin altın tozuna dönüştüğü beldelerden

çıkış düşüşün yanındaydı
düzlük yokuşun ardındaydı
yokuşun sonunda sonsuzluktu
kışın göğsünde saklıydı baharın renkleri
ninnilerdi karın soğuğunda yeniden dirilişler
çölün kalbinde yeşillenişlerdi

canına kast edenlere
aldırmamaktı
yırtacaklara gömleğini kaptırmamaktı
aldanmamaktı
aynada ki sırrına ortak olanlara
sonra
canına kast edeceklere
uzak gurbetlere süreceklere
ocağından ayrı düşüreceklere

içinin kuyularına fısılda
isimsiz sızılara ses ol
gölgelerinden haber ver
düşten uyandır içinde uyuyanları
avuçlarına kondur ümitleri
gözlerine ışıklar düşür

sürgünden çıkacağını haber veren nuru değdir alnına
umut göğünden yıldızlar indir ufkuna
tek çünküsün sen
uyan
diril
olmazlar olsun
imkansızlıktan imkanlar doğsun
hayra dönüşsün şerlerin

hüznün tanelerini bir bir yüreğine as
korkma kuyudan
aldırma seni ucuza satan kervancılara
ruhunu bulmana bak
karanlık bilme zindanı

göğsüne kalbi koyanın
kalbin kanatlarına göre bir gök hazırladığını gör
yarım bırakma
zor yokuşları adımla
elinden tut yokuş ehlinin
dizlerin kanaya kanaya
sözlerin yaka yaka
yokuşa vur adımını
ada adını
yürü
kalbinin adımlarıyla

belli ki yüreğin daraldı
belli ki görmek istedin
görmek herkese nasip değil
bir elif mesela
sadece bir elif
bir inşirah
bir ferahlama istedin

öyle ki yüreğinde çınladı durdu
o elifin sesi
sustun
birlikte tabiat sustu
kuyuya atılmışlar sustu
köle yapılmışlar sustu
zindanda mahkumlar sustu

tüm bildiklerini unuturcasına sustular
yürekleri bir göl gibi dupduru bekler oldu
üç duru damla olup düştü
sarstı gölün yüzünü
gül yaprağı gibi düştü kalbe
geceler, gündüzler geçti
mevsimler, yıllar geçti

harflerin anlamlı sıralanışı bitti
sayfanın sonu geldi
kağıt tükendi
manalı bir son olmalıydı
başladığı gibi bitmeliydi oysa
ömür denilen

redfer