Ne biteceği vardır dertlerin ne de iç karartan öfkenin
Oturup yarını umut etmek boşuna
Tohumları ekilecektir gayretle geleceğin
Sağlamayacaktır bir kar düne darılmalarda.

Dindir içindeki hezeyanları, sıkı tut gönlün gemini
O ki, fırtınalar estirir deli bir tay
Hamleni yapmak için bekleme kahve falını
Sana gereken sadece bir ok ve yay.

Kimseler koşarak tırmanmadı mutluluk zirvesine
Sen buna istersen başarı, gurur de
Kalıcı olmayan muştularda arama erdemi
Zirvelerden baktığında görürsün kendini.

Niçin takılıp duruluş maziye bir türlü anlamam
Ömürden kalan zamanı takıntılarla harcamam
Feyzini görmek ise dilekler yakın gelecekte
Avunmakla gelmez o günler, kolları sıvarım
İlk adımı atmaktır esasen, önemli mesele.


Kiminde koşulur coşkuyla asude bir hayata
Olur ki zirveler gelir önüne,vazgeçme sen asla
Hayat vazgeçenlere göre bir zemin değildir
Sana gururu yaşatacak olansa, alnındaki terdir.

Ulaşırsa insan umurlarının şahikasına
Bitmeyecek mücadele, ne yazık ki orada
Bir düşmek, bir çıkmaktır hayat ummanı
Düştüğünde bilinir insanın gerçek dostları.

Gelince yükseklerdeki düzlüğüne hayatın
Kapkara bulutlarla da artmayacak efkarın
Çünkü sen, bulutun arkasındakini göreceksin
Umulur ki hayatın anlamına, özüne erişeceksin.

Ne yarındayız ne de geleceği biliriz
Halen şimdiki zamanda ve dipdiriyiz
Bu günün havasını solumalı, takılmadan geçmişe
Doğmalı yarının şafağına hem de asude.
Oğuzhan KÜLTE