Uç ucuna teğellenmiş
Hatıralar silsilesinin
En zayıf halkası
Kesikler atıyor
Sine-i mührüme;

Toprak kokusu fışkırıyor ayalarımdan.

Kulağımda sesler
Sesin içinde tiz bir nida
Beni çağırıyor 
Bilmediğim
Duymadığım
Lâkin hissettiğim şarkılar mırıldanıyor dilim;

Dilim dişlerimin arasında volta atıyor.

Ansızın gelen şeyler hatrına
Direniyor
Dileniyor
Ve diyorum ki;

Beklenmeden bekleyenlerin hürmetine

Ellerinde yüz yıllar evvelinden kalma
Nakışlı mendiller
Belki annedir
Belki eş
Belki de kardeş

Amma illâ kaburganın ağrısını bilenler namına
Rahminden dünyaya bereket indirenler
Beşiği kırık
Emzikten kesilmiş sabiler hatrına

Mabed bildiğimiz ne kadar yara varsa yâni

Say ki
Kutlu bir şafakta
Medine-i Münevvere de bir ezan
Mekke-i Mükerreme de bir salâ sesiyiz şimdi

Ahh gönlümün suskun dili
Susan,susayan yanan
ve de kanan
Kursağımdaki düğüm
Sükût eyle gayri
Ve anla

Yüzüm
Ellerim
Güneşe inanırken hâlen
Elbruz’un kızına
Maze’nin oğluna
Sözüm olsun ki

Içim içimden sökülürcesine
K’elime
K’elime
Yırtıp atacağım bu feryad-ı

Mağribten maşribe uzanan kollar
Uz gelecek gömleğime
Kör kuyulara atılan ipler  kadar
Kavuşmaz olsa da iliğim
İlmek ilmek dokunacak
Hasırdan kefenim

Firak ve Vuslat
Omuzlarında taşırken naçiz cesedimi

Tüm ayrılanlar
Tüm kavuşanlar
Aynı duayı okuyacak

Yüzlerinde belirecek aminler
Aminler elbet yerini bulacak

Nasıl bilirdiniz sualinin muhatabı ben
İyilerden demenin kibriyle cebelleş olan siz

Haydi
Sual odur ki

Yakar
Yıkar
Nefs-i emmarenin bendini

Nasıl bilirsiniz

Sizde ki beni
.
.
.
Ruhu Azade/Nefs-i Levvame