ellerimden birliğini rica ettim
cesareti olmazsa avucumun
kavuşmayan çizgilerime hesap sormazdı
Ve birleşen ellerim başka elleri aramazdı
üstelik gezenti zaman
nereye gittiğini bilmeden
evlerden eksilip duruyordu
belli ki yalan söyleyendi
imla dağıtan coşku
bazen yok benim için
seninle uyudum uyandım
yoksa ne işim vardı
ekinoks ezberine
her şey farklı olacak demekle
unutmak için başka şeyler de yaptım
duvarım sıhhat pencerem afiyet
evren çiçeklere genişlerken
mahalle meyve hayali kuracaktı
reçeller yüzme bilmeyen şehirler yaratırdı
yoksa bunca hasat ürün
belli ki önce boğulduk sonrası umut
senin adın beyaz seninki siyah çocuğum
biliyoruz aynı döngü aynı edim
bin yıl sonra
tuhafiye dükkanına bakayım
yavanlığımın söküğüne
iki makara kadar ciddiyim
toplu mu şiir mi hangi iğne lazımmış
bak sen
bana tuzak kurmuş
insan boyu hüzün
uyanın akasyalar
erguvanlar sevgililik taslayacak
doğa yorucu bir karşılama
düşerek yaşlanan biri için
yani ben
dipteyken kendime hiç inanmadım
az daha gözlerim nane kokusunda
parlayacaktı
hislerimi
ardımda sürüklüyorum
diğeri önde giden bir savaşçı
gizli bir geçitten
akıllan artık diye bağırır
bakıyorum da
kalbim yokmuş benim
dinlendiriyorum böyle diyerek
bahar geldi
parklara insanlar tuz gibi dökülür
yaz gelir nasılsa
ardından yüzerler
daha sevişmeye fırsat olmadan
denize bizim gibi üzgünler gerekir