Bir gün düşeceksin bir izbeye
Aç yatacaksın, yanında kalmayacak kimsen
Uyuşacak beynin, nefsini hapsedecek maddelere
Toprağında kan, memleketin dört tarafında keder
Benliğini ateşler içine atan çaresizlik vurmuş yüzüne
Kirli eller bulaşır düşlerine
Dayanılmaz bir yüktür gözlem
Yaşarken umudu sönenler,
Anlatılmaz hüzünle ölürler
Canına tak eder yoksulluk, bu günler de böyle kahreder
Kalem dile gelir, anlatma deyip kaçar vazifesinden
Matem gibi sessizlik hakim halime
Senelerini sevdiklerine verenler yazılmaz tarihe
Düzene eğilenler ezilecek burjuva nezdinde
Hiç bir değerin yokken adaletsiz yaşamak beynini kemirecek
Yırtık ayakkabıyla sevda peşinde koşarken gideceksin bir abinin izinden
Masum hayallere illegal çareler deva olurken yanacak güzellikler

Endişe hükmetmiş zihnine, bir yol ararken yok karine
Nevaleyi sararken sarf ettiğin teraneler nafile
Fazla rafineyken sen o işler sana düşmez
Yineledi ve dedi ki yarınlarına hafakan zaviyen
Alışkanlığına tabiyken mahpus damı var minvalinde
Maneviyatın ürkmüşken sarsılmış gerçeklikler
Hırs köreltti tüm insanlığı, yok oldu güven
Hınç yönlendirdi vicdanını, sonun olur bu dümen
Vazgeçtiğinde gecikeceksin, bekler karanlık bir hücre
Kaderine küfrederken güç zehri nüfuz edecek
Gönlünü terk ederse hüsün filizlenir fitne
Belki de bir daha dönmez hiç, yakana yapışır lanet
Dağladı yüreğimizi haile bir hadise
Tüm algıyı saptırdı, onca vebal üstünde
Bir gün kül olacaksın, okunmayacak esamen
Yeterince ödün verdik kendimizden, karıştı kafa şaştı erdem