Ne hüznündeyim hayatın ne neşesini verdin,
Yakındaydım hep yanı başında neden görmedin
Doruklarınaydı özlemim sevgiden yana
Değişmeyeceksin, aynısın, fatketmeyesin.

Örselenmiş hissiyatlarla barışığım, alışkın
Yağmasın karlar gönlüne, olmasın sel, taşkın
Savrulup gidenim hayallerimle dünden bugüne
Sevecekmiş gibisin, bekleyeninim,fark etmeyesin.

Kanı çekilir insanın ruha dokununca sevgi
Bahtsızsa seven, ağır ödetir mecnuna diyeti
Bir kervanındayım yükümle terk edilmelerin
Anlayacak mısın bilmem, mahrum etmeyesin.

Akşamlar döner geceye, dilimde sensin hece hece
Deviniyor yürek bir korudan sanki sınırsız çöle
Işığı içimde solmaz, sevgi bu akıl almaz
Ben farkındayım amma, sen fark etmeyesin.

Akıl ile yürümeyendir, ruha mukadder konu
İradeler susar, içte yaşanır karamsarlık bulutu
Ezası benim olsun, sür hayatın sefasını sen
Eriyen,yiten,solan benim, fark etmeyesin.
Oğuzhan KÜLTE