İnsanlar ya hezimeti, bahtlı ise rahmeti
Duyarlılıklarıyla yaşıyorlardı izzeti
Aslında şans diye tanımlanan yoktur hiç
Hayatın özü var ya, onun adıdır bilinç.

Kim ne görüyor ise, kayıtsız kalmamalı
Ya tutmalı alkışı ya da karşı durmalı
Susar isek her şeye, gökten inmez ki rahmet
Çekeriz çileleri hayat olur vehâmet.

Ya taşı al yoldaki, kimseler takılmasın
Koyana engel ol ki kula belâ olmasın
Zulme seyirci olma, bu onurlu değildir
Selâmete çıkan yol, vicdan sesinden gelir.

Sevelim insanları, doğamızı sevelim
O bulaşsın zemine ve girsin yüreklere
Değeri pek kıymetli, asude hayatların
Sen de emek verirsen aydındır yarınların.

Ne de sevimsiz gelir duyarsızsa insanlar
Kaçtığı çirkinlikler, bir gün onu da yakalar
Şimdi size değmeyen o yılan durmaz öyle
Isırınca anlarız, belâ başa gelince.

Benden fayda yok bize, bir kez düşünsek
Biz olunan yerdeki mutlulukları görsek
Başkasının mutluluğu bize de esin verir
Mutluluk halka halka yüreklerde yeşerir.

Eksilmeyiz ikramdan, ya mal ya onur artar
Her ikisi de kârdır, hayata değer katar
Okudukça insanın çakrası da genişler
Çoğalırsa böylesi, çirkinlik yere batar.

Renkler farklı da olsa, ortak bazı hisler var
Biz olunan zeminin katkısı dağlar kadar
Aman sen de demeyin önemseyin, dinleyin
Milli şuurla varız, bunu mihenk edinin.


Oğuzhan Külte