Bismillah!

Şiir, soluktan kopan su zerreciklerinin cama vurduğu buğulu bir resimdi.

ve orada mesken tutan otağ,
gittikçe çoğalıp biriken okyanus meyhânesi terennümü.
bir hüzün badesiydi,
yudumladıkça sırra karışan.

Bir ilmekti gırtlağa batan.
Bir kıymıktı yerini aşk belleyip ağrıdıkça ağrıyan.

Nefes aldığımız anlardan sonra
nefes kesen anları da bir arada toplayan ..
Kesintisiz bir düştü.
Çöle savrulan halkaydı,
Bir yalnızlığın kumul batağına saplanan.


Ne demişlerdi;
Bir şairin özünde soyluluk yoksa hangi tacı takarsa taksın çıplak kalır."

Letafetindeki zerafatten geliyor şiirdeki asalet.
Bu yüzdendir koltuğuna yakışması..

Bu yüzdendir bahanesi.


Nasıl bir tevazu,
Nasıl bir utangaçlık ki bu..
Henüz yeni uyanmış bahar tazeliğinde bir çiçek rüyasıydı.
Efill efil esen rüzgârdı küle dokunan.

Şırıl şırıl akan su repliği
Kristal bahçelerde kuş şenliğini arayan
Kırık bir ezgi.


Rengarenk sevinçlere gark olsun hep kaleminiz şiirdaş.

Tebessümle
Saygı ile hep.





-Ramazan Boran tarafından 4/5/2022 11:00:09 PM zamanında düzenlenmiştir.

Ne yana dönsek sonunda o derin yalnızlığımızda suskuya kanıyor bütün düşler çünkü o kadar kirlendi ki yaşamlar yalınlığın, temizliğin ve kaçınılmaz aşkın sığınağı suskumuz oluyor...

"Kalabalıklara karışmak için bir özellik gerekmez
Ama yalnız ve dik durmak için gerçekten çok şey gerekir"


Şiir derin bir yalnızlığın ve suskunun içinden süzülüp akıyor bir o yana vuruyor bir bu yana ve neresinden tutsak hüzün bakıyor...

Tebrik ederim şair
Güzeldi şiir
Emeğine
Yüreğine sağlık

Profil resiminizi değiştirince şiirinizi geç farkettim..sevgili tesbih...güzel yazıyorsunuz , hüznü tadında bırakarak..içsel sohbet eşliğinde..ele aldığınız konuyu samimice ruhunuzda harmanlayarak..

Kutlarım duygusu yüksek kaliteli şiirinizi..
Sevgilerimle