Anla ki;
Nereye dayasam başımı,..

Sensizlik kokuyor.
Sensizlik akıyor her tarafa.
Sensizlik bitmiyor hiç.
Sensizlik esiyor her taraftan.
Sensizlikle soluyor tüm mevsimler

Bir güz renginde,
Bir yaprak ertesi gibi bekliyorum.
Üstüm başım şem lekesi, güneş kırığı
Üstüm başım perişan!

Çıkmaz bir sokak lanetine çıkıyor tüm yollar.
Sensiz olmuyor işte.
Ne ağır bir yüktür ki bu,
Taşıyamıyorum!


Günlerden yine sensizlik
Ne önemi var ki zamanın
Saatlerden yine sessizlik ve sensizlikse

- der gibiydi şiirin soluğu.
- öyle duyumsandı.

....
Sensizlik bu kadar iyi anlatılamazdı herhâlde.

Sizin anlayacağınız,
Tesbihceyle şiirin her hâli güzeldir.

Özelikle ;
"başım menekşenin göğüne
sensiz bilmem kaç arşa"

başım ırmağın göğüne
"sensiz bilmem kaç arşa"

"başım yolun göğüne
sensiz bilmem kaç arşa"

"başım bir güz’ün göğünde
kaç rüzgar’a" ....
ikircikli dizeleri şiirin atar damararına ayrı bir renk ve ahenk pompaladığı ortada.
Şiirin tüm yükünü bu dizeler omuzluyor, diriliğini hep canlı tutarak menzilini tamamlıyor.

Bir kavganın,
Bir kargaşanın,
Azada biçilmiş sevdanın adıydı şir.

"Büyük bir zeka ürünü"
Tılsımlı bir yürek felsefesi
Uzun ve akışkan bir ıslığın gel iletisi, gör deliliydi .

Hepsi buradaydı.

Tebrikle
Tebessümle şiirle hep.