Saygın,
Umudun tüm köklerine,
onca seçeneğin varlık ihtimaline rağmen,
Cesur ve
Gözü kara bir şiir.

İnsan
bazen
kendini yaşama sanatınının dışına iterek kaçmak ister herşeyden. Kendisine reva gòrülen onca şeyler karşısında isyanını dile getiremiyor, kırıp dökemiyor usturasına 'sus' kanatıyor çoğu zaman zamanın.

Böyle iken hal.
Soluğu şiirin evinde alıyor...ve başlıyor teker teker dizmeye içindekileri o
intihar dediğimiz kırılma anının ipliğine.

Şiir, gerçeğin sınırlarından soyutlar kendini çoğu zaman.Orada bir sonsuzluk, orada bir ölümsüzlük ve özgürlüğün dünyası vardır.
Binlerce kez canını hiçe sayabilir ama yeniden doğmaya başlar küllerinden ve yeniden kanatlanır maviliğine.

Ama bir bıkkınlık
bir boşvermişlik emaresi değildir bu. Akışına bırakmaktır hayatı.Orada seyrettirmeye/seyretmeye başlatmaktır kendini.

Bırakalım da o nereye sürüklerse orada çiçek açsın, orada soluğunu bulsun hayat.
Elemler gòversin, hüznünü hoş eylesin gecelerin.

Aslında ençok yalnızlığından
Yalnızlığın en koyu kalabalığından intihar etmek ister insan ki
yeniden doğsun, yeniden çoğalsın kuytusundan.

Güz söylenceleri de yerini bahar senfonilerine bıraksın artık.

"Òyle bir ölsün ki
sana gelen sende dirilsin"


Sağlık, huzurla
Tebbesümle.
Ömrünüz uzun olsun şiirdaş.



-Ramazan Boran tarafından 4/3/2022 6:12:20 PM zamanında düzenlenmiştir.

'bir çocuk çığlığı basar sandalyeleri
ağzımda gül kırılır'

yüreğine sağlık
dünkü güncel
kaleminizde vücut bulmuş isyan
duyarlı yüreğin zülfü yâre dokunan güçlü kalemin
daim olsun- saygılar...