sarmaş dolaşız bu gece şehrin kaldırımlarıyla
kentin boş meydanlarına yazgılı duygularımız
leylasız bir tazarru içinde
başlarda duman
saçlarda kar

soluk desenlerle çizik çizik yüreğimiz
bir mart vaktinin alaca karanlığında
son humma da dökülünce damarlarımıza
sellerce
sürüklendik


yalnızca kendimizi yaşamak istediğimiz anlarda
köhne dünyanın hikayesiyle doldu sayfalarımız
gönlümüz kör düğümlere tutsak
iki gözü iki çeşmeydi vedasız yolculuklarımız
bir daha gelmedi gidenlerimiz
rotasız serüvenlerden

deli dolu zamandı yaşananlar
gök kubbenin altında
değişen hiçbir şey olmadı bizden başka
oysa yüzlerde gülümseyen bir çiçekti hep
şehrin duvarlarına hasretle
yansıyan

yabancılar istila etti şehirlerimizi
düşüşler tuttu sokak başlarını
türkü notalarından ağıtlar oldu hasadımız
ecelsiz serüvenler yaşadık sevdaya giden yollarda
her yürek bir türkü oldu
iç çekerek hasretlerce
her soluk ayrı bir dünya
farklı mecralarda
kış gecelerince

peçesi yırtılan gecelerde
yalnızlığımız oda oda
kutsi ışıkların şerh düştüğü yerde
akıldan sıyrılmış tevatürlerce
her nefeste bir tabur özlem
her saniyede bir düş battı
koylarımızda
sebepsizce

desenlerin en hüzünlü rengiyle
mavera takılı dudaklarla
yüzlerde beliren tebessümlerle
ateşli gergeflerin işlendiği
delicesine zamanlarda
çağrı oldu çığlıklarımız
sabaha doğru yola çıktı
kervanlarımız

buruk anılarla şafaklar söktü
yeni yüzler takındı eskiyen ruhumuz
kalp toprağımızın inzivasında
karanfilleri tam kalbinden öptük
hep en güzelini söyledi gidenlerimiz
yalnızca
bir nakaratlık


eskimiş gölgelerimizin masalsı acılarını anlattı
hüzne ayarlı saatler.
ilticalara durduk kaç kez
gecikmiş ahları çoğaldı
yalnızlığımızın
tükenmez hayallerle yazıldı
cümlelerimizin
sonu


redfer