Yokluğunda
Aklıma düşünce sen
Derince bir ah çekip
Gözlerimi hep sana yumarım
Açık penceremden
Reyhan kokuları yayılır odama
Buram buram kokar tüm evimiz
Sanki cennetten süzülür
Zifiri gecelerde gelir çarpar
Elime yüzüme bu ıssız tenime
Aah ah bir bilebilsen
Artık yokmu şu dayanılmaz hasretin
Akşamların hep kapı aralığında bulur beni
Eşiğinden bakarken gökyüzüne
Gündüzlerde maviye bulanmış gözlerimi
Düşürürüm karanlık yollarda ıslak izlerine

Issızlığında
Aklıma düşünce sen
Reyhan kokuları yayılır odama
Derince bir iç çekip rengine boyanırım
Usul usul sızarsın ruhuma
Bir şimşek çakar bulut bulut odamda
Yıldırımlar gibi gözlerin düşer gecelerime
Sağanak sağanak iner ılık nefeslerin
Durmaz yağar çarpar yanaklarıma,
Süzülür damla damla
Sızar yüreğime ,doğar bir güneş gibi
Yanar durur sinemde
Aydınlatır bu karanlık dünyamı

Yetimliğinde
Aklıma düşünce sen
Reyhan kokuları yayılır odama
Başı yerde boynu bükük gelincik gibi
Issız gönlüme mümbit bir bahar gelir
Yüreğimi söküp yerinden kanrevan içinde
Ellerime alır koşa koşa sana gelirim
Işığa çarpan pervaneler gibi gelir
Gökuşağının altında
O ateş suretlerinin etrafında
Halaylarda şarkılarda coşa coşa
Seninle ölümüne son bir dansta
Vurur cesedimi hüznün kıyılarına

Öksüzlüğünde
Aklıma düşünce sen
Reyhan kokuları yayılır odama
Şahittir şimdi şiirlerim
İyileşmez
Kabuk bağlamayan yaramda
Bu acılara
Gecelerde
Tek kadına
Tek adama
Yalnız odalarda
Soğuk duvarlardan
Ne yapsan nafile
İzleri silinip gitmez
Vuslatı imkansız
Acı sevdaların derin çizikleri
Alıştım artık
İstemem
Hiç terketmesin beni
Bu elim sızıların
Ateş’i nârdan sözlerin
Bırak
Yanık dizelerimde
Melenkolik hecelerimde kalsın
Reyhan kokulu suretlerin girsin düşlerime
Nefesinden dolunay devrilsin üzerime
Ayışında sırılsıklam
Tepeden tırnağa özlemine ıslatsın beni
Cehennem yamaçlarında sensiz biçare halıma
Hasretinin akşamlarında
Avuçlarında Çarmıha gerili ruhuma
Elleriyle su serpsin
Yanan kavrulan,kül olan bağrımda

Çırak Ça / İbrahim YETGİNDAĞ