<><> KÜL <><>

Felek
Ölümden den korkan
Yansın
Kül olsun
Kaç kere ölür insan

Felek
Bu kaçıncı vurman
Öylece yığılıp kaldım Kaç gece öldüm
Kaç kelimede,kaç hece güldüm
Gözündeki Aksime bakıp güldüm
Belki dosta atılan talihsiz bir güldüm
Bir anlamaza bend oldum
Yokluğun mavzerine sürüp bu bedeni
Karanlığına patladım
Sayki yok oldum
Ölüm sarhoşuyum
İstikametten çıkmış mermiler kimi gözler
Harur dalga dalga çarparken göğsüme
kesilir soluğum perde perde
Nefesim barut kokar
İstikbal ne getirir,giden gelmez
Kaldımı ki günler
Bilmem Kaçıncı şafaktı sayamadım,
Güneşi melhem edip yaramı Sardım
En karasında dönülmez gecede,
Azat edip vuslatı ecelin kıyısında
Sesimi kaybettim iniltiler kuyusunda

Felek
Ölümden den korkan
Yansın
Kül olsun
Kaç gece öldüm
Kaç kere ölür insan

Kül elensin ölümün başına
Kırkikindi yağmurlarında yıkansın
Gül elensin mezar taşıma
Kökleri kırık gönlümde başı semada
Bir selvi ağacında asılı ruhum
Gölgelensin dursun berzah otağında
Dürülmüş kıyıda köşede bekleyen hesaplarım
Herkeste bir tas,tasam var görülecek
Kıyamet şafağında

Felek
Ölümden den korkan
Yansın
Kül olsun
Kaç gece öldüm
Kaç kere ölür insan

Çırak Ça
🌜İbrahim YETGİNDAĞ 🌛
16 / MART /2021