Şiir gizemdir
Tanımak
İstersin ...
Aralık kapıdan
Tek adımla
İçeri girmen gerekir
Ben
Hayatı şiire dökerim
Sen
Şiir sevmezsin
Nedir derdin
Kapağını sever
Beni
Kâf dağında
Zümrüd’ü anka kanatlarında
Yanmış küllerinde
Raflara kurban edersin
Ben
Bak ellerinde
Yüreğim tozlanmış derim
Sen
Neyzen tevfikmiyim
Dersin
Bir nefes bile üflemezsin
Parmağın mı kuru
Kalbin mi
Yoksa tuzun mu
Nasıl görünüyorum
Yumuşak minderinden
Suyun başına çökmüş
Hipopotam cazgırlığında
Esnersin
Belki
En derininden
Sen şimdi bana
Akıllı mı dersin
Delimi

Şiir sitemdir
Anlamak
İstersin ...
Kapıyı çalarsın da
Bir türlü
Yüreğini getirmezsin
Örse indirip ciğerini
Çekiçleri bırakır
Üzengilere küsersin
Yorğun yeleli atların sırtında
Sırtındaki siyah pelerini
Döküp güneşin gözlerine
Topuklayıp
Bir tutam yabani hışımla
Koşarken dörtnala
Ayın gülen yüzüne
Bakıp ta
Utanmadan
Mavi mavi
Okkalı bir iç bile çekmezsin

Şiir renktir
Görmek
İstersin ...
Gökkuşağına bakarsın da
Kötürüm
Çeyiz sandıklarında
Körkütük anahtarlarına
Sarhoş kilitler sızmış
Açılmaz şimdi
Gönlünün
Felçli kapakları
Karanlığa gömülmüş
Küsmüş mü parmakların
Fırçalarını bile getirmezsin
Ben
Hayatı şiire boyarım
Sen
Siyah bakar
Vantuz balıklarının sırtında
Yağmurlardan kaçarsın
Neden baharları üzersin
Bilmem
Belki de renk körüsün
Üzerime
Çırparsın yalancı suretlerini
Dökersin kalbime tüylerini
Çıplak kanatlarında
Üşürüm de
Sen
Yerleri bile süpürmezsin

Çırak Ça / İbrahim YETGİNDAĞ