KAVRA ELİMİ

bir aşk ki
sığdırılmışsa iki vakit arasına
ister sabah namazı
ister yatsı arası

ölümü özlem mi sanıyorsun
bil ki
giydirmişsin ecel gömleğini
ölüm anın hesabı
özlem bütün vakitlerin

keşkeler sesinde
adımların yalnız kalabalıklarda yankılanır
her adım başı öpülür
kaçışının kaldırımlardaki izi

aman ha yavaş
dikkat et
tökezler düşersin
bilinmedik çıkmaz sokaklarda

aşka nadan isen
tutup ta kaldırır birinin gölgesi

her ışık, ışık değil
sadece göz yanılması
vallahi yeter canına dünyanı karartması

çıt kırıldım tavırlarına isyandır
karanlıktaki köpek uluması

malum ya
durmaz çenesi
cennet sandığın o yerler
şerefsizler
dalkavuklar
yalakalar
yılışıklar mahallesi

burada aşklar
ikindiyle akşam arası

mademki yalnız geldin
sus
sessiz ol
emin adımlarla yürü
duyulur aşka susamışlığın
inan ki algılar kızılötesi
söz geçiremezsin yüreğine

gitmekse niyetin aşka
inat etme
inkara düşme
hadi tut ellerimi
kaçalım emin adımlarla
sen beni yaşa
ben seni
hadi sıkıca kavra elimi

Efkan ÖTGÜN