Çaydanlık kaynıyorken fokurdayan öfkeni tutmadın içinde
öyle ki ateşler içinde yanıyor yüreğim
bir bilseniz ne haldeyim
bir Kurt ki içimi kemiren dişlerinden tükürük saçan
gözlerimi gözleriyle oyan bir roman sanki gecelerim
morarmış ellerimle tutamam dileklerimi acıyor her yanım

zaman hep aynı şarkıyı çalıyor bugün
yoruldum hayat ne olur gelme artık üstüme
bir çığlık ki duyarsınız belki kuş gibi kanat çırpıyor ürkek dallarım
kırıldım kırılıcam aynadaki cam gibi
üşüyor bedenim kat kat örterim saatlerimi ketum bir vakit gelir alır geleceğimi
yorgun bir hayata atılmak için giyinir bütün benliğim
son gününü yaşar
son defa kaynar demliğim
intihar eder düşlerim düşerim sıcak suların içine
ben piştikçe kabukları soyulur acılarımın

titriyor dişlerim ve
sustu kalbim
yeniden sevebilirmiyim yarınları ,
yeniden şiir olabilir miyim
bir yudum sevgi gerekti
bir tutam mutluluk

yüreğime sığamadım bugün
artık kalmak istemiyorum kendimde
bir hastalık dı yaşamak
son evresinde çare bulamadılar iyileştirmek için
çünkü benim savaşacak bir sebebim kalmadı

Yıldızlar hizaya girdi beni almak için
açın kapıları ben geldim Ölüm

Ocağımın altını kapatabilirsin artık!


Ayşe caniberk
Gümüş kalpler