küstüğüm ve küstürdüğüm şiirler...

üzülme, adımı da alıp giderim komam yad ellerde
biraz acır tatlı gülüşleri çocukların
biraz yağmur düşer el değmemiş safirlerine
adımı alıp giderim son defa gittiğimde


ne yabancı bir mendil sallayış
ne iç çekişi bir eski vagonun
garlarda kaybolan kediler bilirim
soğuk su satan çocuklar yalınayak
gitmezsem yollara takılır gözüm
üzülme adımı alır giderim

yeter ki bu sefer bir avuç toprağa sinsin
ve bir yerlerde fırtına dinsin
ben vazgeçip gireceğim ormana
ağlayışların bitsin
adımı da alırım elveda dediğimde


sabah kuşlarının aşk dolu ötüşleri içinden
ve akasyaların mağrur bakışlarından geçerim
her bahar ölmeği bilirim
sönmesini bilirim ay ışığının gözlerimde
hiç hazzetmem hüzzamdan yakamozlu gecelerde
bir sonbaharı severim
bir de kaktüsümü penceremde


kaplumbağacılık oynamayı severim
ve hiç hatırlamıyorum sana sorduğumu
hayat bir oyun mu diye...
ben oynamayı severim kuytuluğumda...
gidersem iz bırakmam adımı da alır giderim...


küstüğüm bir şiirsin ancak...