kilise kuleleri
mendirek
direk
deniz
gece patlayan ışıltılı yol
yansıdığında mavi suya
eski sevişmelerimiz başlardı

dudaklarımızı balıklara değdirip
şaka kalpli küçük bir dalgayı
bedenimize yüklediğimizde
kollarımız açılır
salkım saçak sarılır
hiç bitmeyecek bir mutluluğu merak ederdik

bir basit kelime ile söyleyebilmeli insan sevdiğini
bulut akışkan zaman zinciri
öpülmek yerden göğe boşluklara dahil olmadan
katarak duyguların genişliğini
hissederek varmak sonsuzluğa

o uzun rüya sabahlarında
bütün mevsimleri yutan ve geçmişe sürüklenen sevinçler
neden tekrar edip korkutuyorsunuz hayatı
şunun şurasında uzun bir yolun
hiç anımsanmayacak varyantını
yaşıyor olmalıyız şu an

göz göze
selam vererek karıştık
elbet o büyük ana yakışan erdemli bir söz bulamadık
aşk iki suyun birbirinden uzaklaşıp
tekrar kavuşmasıydı sevinçlerle birbirine.