0
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
496
Okunma
yara aldı hayat uzanınca göğe
getirip götürüp
bütün güzellikleri ağzıma dayadığın da
daraldı nefes almamamı istemedi
sesimi soluğumu kesip
dayandım süt dişlerimle anneme
rahlesi salkım rüzgar esintisi
duygu ferasetinde durgun bir akşam
ağlayarak yok ettim ilk aşkımın rayihasını
derken bir suçluluk belirdi bende
söylemeli miyim bilmiyorum
uç sözler edip
kalkışmaktan korkuyorum
karların beyazı ile
geçici bir yaza savaş açmaktan
sarkıt rüyana sızan kuruntuyu
bilsin herkes başına gelecekleri
tabii ki ebedi değil hayat
iki nefes alıp sonsuzlukları seyretmek için
savunacağın bir teselliyi bilmen gerek
geliyorum aşkın rüyasıyla
dizlerini büküp başımı okşa
bu sonsuzluğun bir bitişi olmalı
olmalı elbet
dudağını dudağıma yasladığımda.
