Arif ne diyorsun? bana yine kulaklarım ağır işitiyor biliyorsun
doğru düşünmekmidir önemli olan
Asya:
ben neyi düşünemedim gene söyler misin?

Arif; Ayakkabıları içeri al
kirletiyor kapının önünü

Asya:
herkes dışarı koyuyor neden dert ediyorsun bu gereksiz şeyleri

Arif;
perdeleri aç be kadın
akşam olmadan kapandı perdeler

Asya:
sana gerçekten şaşırıyorum görmeden nasıl biliyorsun bunları

Arif;
ben karanlığın içinde sesleri görüyorum , kalbimin ritmini dinledikçe düşünüyorum

Asya:
Ben sağır sen körsün iki yarım ada gibiyiz
sen benim kulağım ben senin gözlerin

-"hayat da böyle işte görmesini bilen değil bakmasını bilen düşünüyor işte"


Arif ; kuşlar geldi cama vuruyorlar, Asya ,
yemlerini getir

Asya;
yemek saatine daha çok var ,
bugün ne pişirsem bilmiyorum be adam
///

yanına yaklaşıp tekrar söyler hiç sinirlenme den
bastonu üç kere vurur yere
/
Asya yemleri getirip güvercinlere atar .

/
"Düşünmek ön yargısız sevebilmektir ,"

/
Arif koltuğundan kalkar kapıyı açar

Asya :
kim geldi
Arif:
Bir buket gül koymuşlar kapıya
üzerinde bir not düşmüşler

not :
Mutluluk hikayesini yalnızca mutlu edenler yazabilirler

Mutluluk ne paradır nede mülk
sevmeyi bilmiyorsan herşey karadır herşey çürük



Ayşe caniberk
Gümüş kalpler