bir yanında sokağın
bir yanında düşlerin
bir daha asla gidemeyeceğini bildiğin halde
gidiyorsun
gözün arkanda
mucize bekliyorsun bir daha
kaç kez adımların yavaşlıyor
aklın fısıldıyor
gitme

bu gidiş hiç olmadığı kadar yola bağlıyor seni
iklimini, mevsimini ve geceni sarmalıyor
bir özleme çıkıyor sonunda
tek bir ağır aksak nefesin kalmış ciğerlerinde
vermemek telaşıyla sımsıkı tutuyorsun
verdin mi biliyorsun
hasretin tam aksına vuracak nihai susuşun

ateşli bir arayışın eteğinde soluklanıyorsun
cesaret edemediğin uçurumlara eğiliyorsun
havayı koklatıyorsun daralmış nefesine
cehennem uçurumlarının üzerinden
kıldan ince ve kılıçtan keskin
inişli, yokuşlu bir köprüdesin
bir ahiret caddesinde üzerine gölgeler düşüyor
dizlerin üzerine bırakıyorsun
kendini

acıların en hücra köşelerini sürekli yakıp duruyor
işkencenin en beterine maruzsun aralıksız
sonra yanıp tutuşursun katmanlarında
sinen darmadağınık
çilen derbederlik

her bir yöne yayılmış perişan düşüncelerin
yalnızlığa giden her kapı sende açılıyor
sussan olmaz
konuşsan nafile
nefes almaların , yürümelerin
işiten kulağın , gören gözün
tutan elin, yürüyen ayağın oluyor
duyguların

tüm sineni ele geçirmiş
ruhunu ele almışlar
saltanat kurmuşlar gönlünün üstünde
gördüğünde onlarla görüyor
dokunduğunda onlarla dokunuyorsun
yaralı bir aslan gibi soluyorsun
çığlık düşürüyorsun
ıssız denizlere

alnına bir ışık vuruyor
sonra olabildiğince sessizlik
içine sinen ağır bir nem
tütün kokusu aklına karışmış
çınılar sokağında yürüyorsun
vakitsiz

avuçlarında büyüyor satır satır hasretin
birbirine sevdalı hislerin ilmek ilmek
ağlıyorsun gözlerinin beyazı ıslanıyor
unutuyorsun zihninde olanları
tedirginsin oysa
bir bekleyişin sonrasında
yalnızsın

redfer