kar yağıyor
acı acı
haykıra haykıra
eriyesine denk
hışırdaya hışırdaya
büküle büküle
defalarca

ışıldıyor her taraf
her şeyin başı ve sonu kar
misk gibi kar kokusu var
dağ dağ,tarla tarla köy köy
renkler uçuk
benizler soluk

en uç göklerden geliyor
yıldızlar ötesinden derinlerden
bir uçurumun girdaplaştığı noktadan
çocuk ağlamaları kadın çığlıkları imdat çağaları
tek tek ,ses ses ,belli belirsiz uğultular
ta en uzaklardan
bitik
titrek

amansız soğuklar içinde şehir
üstüne uzanırken lapa lapa kar
sokaklarını gezinirken ayaz
elinde paslı bir ayna
aynanın sırrında buğulu birkaç nefes

kış güneşi
gizli bir elem soluyor
yalvararak kah pencerelerde kah damlarda
yalnızlığın sırrını içinde saklayıp
nefesleniyor bacalarda
bir kaç duman halkası
göğe yükseliyor üşüyerek
merhale merhale
tedirgin ve ürkek

rüzgar esiyor
dokunduğu her nesne
soğuktan avazlıyor
sızlıyor eflatun, gri renkler
solmuş, yıpranmış perişan şekiller

efsane savaşlara at süren beyaz süvariler gibi
ağırlaşmış bulutlardan dört nala koşuyor kar
evlerin üstüne, caddelere kaldırım taşlarına
bembeyaz kesilmiş ağaçlar
öksürüyor boğum boğum

gökten düşüyor kar taneleri
duvarlara çarpa çarpa
duygular karışıyor birbirine
kalp ritimsiz
ten üşüyor

bütün ihtimaller bir masaldan iktibas
içinde kar kokusu
kar rengi, kar uğultusu
senenin en kutlu deminde
başlıyor yeni bir kış

redfer